My, profesjonaliści jesteśmy przygotowani na wszystko.
Po milionach kilometrów spędzonych na drodze, żyjąc z niej i na niej, cóż… widzieliśmy już dość, aby niczego nie pozostawiać przypadkowi.
W pełni zabezpieczeni latami praktyki, testami, szkoleniami i dyplomami, jesteśmy spokojni, uważni, i gotowi, na Apoxkalipsę, konflikt wzbrojny, a nawet odwiedziny „Mamusi”.
Jesteśmy po prostu (tu nonszalanckie założenie nogi na nogę, dyskretne strzepniecie popiołu z końcówki papierosa, odrzucenie luźnym ruchem grzywki) zawodowcami!
Ech, czasem, aż łza się w oku kręci, gdy widzisz takiego, kiedy szybko, sprawnie i fachowo potrafi poradzić sobie oraz innym, z każdym drogowym problemem. Swoim i cudzym.
Zawsześmy gotowi nieść pomoc,
kaganiec oświaty i flaszkę.
Dlatego, kiedy badanie przeprowadzone i na zlecenie wykazało, że zdecydowana większość europejskich kierowców nie próbowałaby samodzielnie poradzić sobie z przebitą oponą na drodze, a tylko 46 proc. twierdzi, że skorzystałoby z koła zapasowego lub z zestawu naprawczego, pokręciłem głową w oniemiałym zdziwieniu!
Ale że co? My ludzie cywilizowani i dawno wylegli z jaskiń, nie chcemy, boimy się, nie potrafimy, nie wiemy jak zmienić koło?
Nie może tak być, przecież to jest KOŁO, wiekopomny wynalazek który nas od muszki owocówki i lemurów oddzielił na ewolucji drabinie!
Skoro to tak, to czuję się w obowiązku, już śpieszę i niosę pomoc tę.
W postaci poradnika, bogato ilustrowanego video, na przykładzie swoim, na własnej mej skórze zademonstruję co i jak robić, gdyż tak się szczęśliwe składa, że nieszczęśliwie najechałem właśnie na kawał drutoblachy, co to innemu zawodowcy z tira odpadła i opona (lewy tył) poszła.
Okoliczności:
Deszcz - spadł,
Ślisko - ciut ,
Autostrada - wokół,
A ruch - przedweekendowy.
Patrz więc uważnie większościowy Przebadany Europejczyku i ucz się bo lepszej okazji nie będzie!
Co robi Profesjonalista?
W sposób kontrolowany wyprowadza auto z niekontrolowanego poślizgu, po gazie ino ino tylko smyrając, a hamulca nie tykając bardziej niż „dotykiem motyla”, kierownica w uchwycie jak imadło soki swe puszcza.
Nasz Profix czyli nie chwaląc się - ja - skanuje bacznie okolicę wzrokiem gdyż deszcz, i błyskawicznie odnajduje wiadukt pod którym można się zatrzymać.
Sokolim okiem sprawdza jeszcze odległości, kąty, siły wiatrów i ciśnienia przygruntowe, czy aby na pewno uda się tam dojechać bez jednego koła.
Procesory wgłowne oparte na doświadczeniu, a nie na krzemie, tym pomiocie szatana, informują, że jest spoko, i na luzie!
Uda się, gdyż jak mawiał klasyk autoterapii i reperacji: „Może i jedno koło jest uszkodzone, ale przecież trzy są dobre!”
Po dojechaniu pod wiadukt, profesjonalista - a po tym szkoleniu będziesz nim i Ty - natychmiast zjeżdża na utwardzone pobocze i włącza światła awaryjne - niech każdy na drodze ma się na baczności.
Rozrzuca w okół, gestem obszernym jakby ziarna kurom rzucał, odpalone race - znakując teren.
Ustawia trójkąt ostrzegawczy i drugi trójkąt ostrzegawczy ostrzegający o ustawionym pierwszym trójkącie ostrzegawczym.
Pasażerowie, którzy już od dawna mają w rękach kamizelki, tabletki uspokajające podane, a kapoki napompowane, są asekurowani, i w sposób zdyscyplinowany opuszczają pojazd.
Sadowiąc się pod wiaduktem (gdyż pada), wysoko ponad terenem gruntu i drogi, z dala i komfortowo zostają rozlokowani od przypadkowego, zagapionego tira, który mógłby udrzeć w tył naprawianego pojazdu.
Już siedzą bezpieczni, widok mają dobry, są uzbrojeni w komórki telefoniczne, już je uruchamiają by ten mały pokaz sfilmować, poradnik stworzyć a całość umieścić w internecie: „Patrz i ucz się od najlepszych!”.
Jest to wszystko możliwe i przebiega płynnie, gdyż profesjonalista ma w głowie procedury przetrenowane już dawno, a w bagażniku wszystko doskonale poukładane w skrzynkach.
Właśnie na tę okazję czekał, bo pomimo, iż nie złapał gumy od pięciu lat, jest przygotowany w 100% i nic go nie zaskoczy.
Lśniące pomarańczowym plastikiem skrzynki narzędziowe i pachnące nowością koło zapasowe zostają sprawnie wyjęte.
Klucze dzwonią szlachetnym metalem o asfalt. Profesjonalista nie wozi ze sobą gównianego, nic niewartego zestawu naprawczego. Tak robią wyłącznie amatorskie leszcze barowe!
Profesjonalista ma ze sobą wszystko co najlepsze i co tydzień sprawdzane, czy jest nadal gotowe do akcji. Klucz do kół „Łamacz Kabestanów” w dłoń. Ten, który dała fabryka, zrobiony jest z oszczędności i plasteliny, a przy cięciu kosztów przez księgowych o 5 eurocentów udaje tylko swoją rolę. 5-latek by go zgiął niechcący przy nieuważnym użytkowaniu w piaskownicy.
Nie i dość. Precz z badziewiem! Trzeba umieć odróżniać ładne od dobrego!
Zawodowiec ma solidne a lekkie, testowane w kosmosie, przeznaczone do pracy w atmosferze, tytanowe z domieszką kevlaru - klucze do kół.
I jeszcze jeden zapasowy na zapas!
Podnośnik ksywa „Lewar Pogromca” gotowy? Oczywiście!
Specjalnie sprowadzany ze stanów, przystosowany do podnoszenia Heavy-duty pickupów razem z ich zawartością świeżo po wizycie w McDonaldasie (specjalna edycja Ultra McDonaldsa dla tych którym w zwykłym potrójnym zestawie za mało kalorii) stawia się do służby!
Dobra, to ostatni, szybki niczym światło, rzut okiem na sytuację!
Pasażerowie zabezpieczeni filmują, podłoże sprawdzone i ugruntowane, kamizelka na plecach i jedna owinięta w koło głowy, wkoło palą się flary, 112 zawiadomione: sytuacja pod kontrolą nie przysyłajcie helikopterów, sami damy radę!
Czas start: Koło zdjęte, zapas sprawdzony kompresorem (profesjonalista by nie miał?), i czy ułamki barów zgadzają się ze specyfikacją i już założony.
Wszystko to trwało 3 minuty i 12 sekund.
Można przykręcać zapas i kończymy!
I przykręcamy…
A potem zmuszamy młodzież podmościaną do wyłączenia tego cholernego filmowania „słyszysz ty mnie?”, sprawdzamy „nie będę sto razy powtarzał!” czy wykasowali wszelkie nagrane już filmiki, wycofujemy streamy „weź mnie do cholery nie wnerwiaj!” z tik toków, i spokojnie czekamy na pomoc drogową gdyż śruby od alufelg nie pasują do stalowej dojazdówki.
